مادري هستم كه چهار فرزند دارم (دو پسر و دو دختر) و شوهرم سيكل دارد و دفتردار مدرسه است، دلم ميخواهد فرزندانم تحصيل كرده باشند، ولي آنها خيلي اذيت ميكنند و ... لطفاً ما را راهنمايي كنيد؟<br><br>

مطالب این بخش جمع آوری شده از مراکز و مؤسسات مختلف پاسخگویی می باشد و بعضا ممکن است با دیدگاه و نظرات این مؤسسه (تحقیقاتی حضرت ولی عصر (عج)) یکسان نباشد.
و طبیعتا مسئولیت پاسخ هایی ارائه شده با مراکز پاسخ دهنده می باشد.

کد مطلب:43308 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:29

گنجینه پرسمان » خانواده و زندگي

مادري هستم كه چهار فرزند دارم (دو پسر و دو دختر) و شوهرم سيكل دارد و دفتردار مدرسه است، دلم ميخواهد فرزندانم تحصيل كرده باشند، ولي آنها خيلي اذيت ميكنند و ... لطفاً ما را راهنمايي كنيد؟

خواهر گرامي! لذت بردن يا تنفر از درس و مدرسه معمولاً به دو عامل استعداد و چگونگي و كيفيت آموزش بستگي دارد. البته افت تحصيلي در مقاطع راهنمايي و دبيرستان چشمگير است، گاهي عقب ماندگي در تحصيل در اثر تشتت فكري و وضع آشفته و هيجاناتي است كه در دوران بلوغ در نوجوانان ايجاد شده است و در مواردي شكست دانش آموزان در تحصيل به دليل حاكم بودن وضعيت نامتعال و آشفته در خانواده و ارتباطات خشك و سرد ميباشد و هوش و استعداد و علاقه و ميل شخصي و نحوة فعاليت جوانان را نيز بايد در پيشرفت تحصيلي آنان در نظر گرفت. بر اين اساس اولاً بايد ببينيد فرزندتان علاقه و استعداد درس خواندن دارد يا ندارد. بعضي از جوانان به رشته هاي هنري يا فني يا كارهاي دستي علاقه دارند نميتوان آنان را به ادامة تحصيل وادار كرد؛ زيرا تحميل نظر و علاقة شخصي شما در تغيير رفتار آنان تأثيري نخواهد داشت. فرزندتان بايد خود به اين امر برسد كه درس خواندن مورد دلخواه است. علاقه به درس يك امر ذاتي و ذوقي است كه با تحميل و اجبار نمي‍توان آن را در درون فردي ايجاد كرد.

نكتة ديگر آن است كه هرگز در اين شرايط كه فرزندانتان در دوران بلوغ هستند با آنها درگير نشويد، لازم است نصيحت و انتقاد را به حداقل برسانيد. زياده روي در تذكر، سرزنش و انتقاد به لجاجت و گستاخي و ستيزهجويي منتهي ميشود. براي آموزش فرزندان و اصلاح آنها بهتر است در درجة اول از روش هاي غير مستقيم استفاده كنيد مثلاً موضوعي را در قالب داستان و خاطره مطرح نماييد و بر نقاط قوت آنها تأكيد ورزيد و به موقع تشويق كنيد و شكست در تحصيل را به رخ آنها نكشانيد. اگر فرزندتان به موفقيتي در زمينههاي ورزشي، هنري يا اخلاقي به دست آورد بلافاصله ايشان را تشويق كنيد تا توانايي هاي خود را باور كند چه بسا از اين طريق مشكلات درسي او بهتر و سريع تر حل شود.

نكتة سوم آن كه همواره به ظرفيت و توانايي فرزندتان توجه داشته باشيد. بيشتر پدران و مادران دوست دارند فرزندانشان از نظر درسي و شغلي آن چه را كه آنها مي خواهند و به آن علاقهمندند در پيش گيرند بدون آن كه به استعداد و علايق فرزندشان توجه كنند روشن است كه اگر كسي به مسيري سوق داده شود كه استعداد و علاقة لازم را نسبت به آن ندارد به موفقيت نخواهد رسيد. مقايسه فرزندان با هم سالان در فاميل احساس ناتواني را در آنها افزايش ميدهد. هرگز نبايد تفاوت هاي فردي را ناديده گرفت. آن چه مهم است اين است كه پدر و مادر سعي كنند استعدادهاي كودكان و نوجوانان را به درستي شناسايي كنند و آنها را در زمينههايي كه آمادگي و استعدادي بيش تر دارند، هدايت كنند ياري دهند. كاميابي انسان در داشتن شغل و حرفة معين يا گذراندن تحصيلات خاص نيست، بلكه درداشتن كار مورد علاقه اي است كه استعداد آنجام آن را دارد. نه هر جواني به طور حتم بايد به دانشگاه راه يابد و نه چنين امكاني براي همه وجود دارد. پيشنهاد ما آن است كه شما خانوادة محترم دربارة وضعيت تحصيلي و علاقه و استعداد فرزندتان با مربيان و مشاوران مدرسه صحبت كنيد و موانع پيشرفت تحصيلي ايشان را مورد ارزيابي قرار دهيد اگر واقعاً مشكل علاقه و ذوق و استعداد مطرح است بهتر است جذب بازار كار شود تا در اينده مهارت خاصي را پيدا نمايد و اگر مشكل ديگري در بين است مشخص شود ماند سهل انگاري، بي برنامه اي، معاشرت با نااهلان، در اين صورت با برقراري ارتباط محبت آميز و رفيق شدن با فرزندتان سعي كنيد او را جذب خود كنيد و به تدريج افراد شايسته اي براي رفاقت برگزينيد و مقدمة دوستي با ايشان را فراهم نماييد.